تاریخچه ی سکونت در این روستا به قرن هفتم هجری می رسد. در آن دوران، مردم روستای حیله ور که در ۲ کیلومتری غرب کندوان زندگی می کرده اند، تصمیم می گیرند تا از چنگال مغول ها در امان بمانند و به همین دلیل به دشت کنار یعنی کندان می روند. آن ها کم کم شروع به کندن روستا با دست می کنند تا بتوانند در دل آن برای خود پناهگاهی بسازند و این چنین می شود که سکونت در روستای کندوان آغاز می شود. آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره ای ست که روستاییان کندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسکونی، آغل، انبار، کارگاه ایجاد کرده اند.
از نکته‌های جالب توجه اینکه ارتفاع بیشتر این توده‌های صخره‌ای در حدود ۴۰ متر است و اغلب از دو تا چهار طبقه تشکیل شده‌اند، ولی به دلیل ساختار صخره‌ای آن این طبقه‌ها از یکدیگر مستقل بوده و از داخل ارتباطی با یکدیگر ندارند. از این‌رو، برای دسترسی به طبقه‌های بالایی کران‌ها پلکان‌های زیبایی از بدنه خود کران تامین می‌شود. معمولا طبقه همکف اغلب کران‌ها به‌عنوان اصطبل مورد استفاده قرار گرفته و سایر طبقه‌ها دارای کاربری مسکونی هستند. به دلیل قطر زیاد کران‌ها، ایجاد نورگیر در طبقه‌های پایین بسیار دشوار است، به همین دلیل نورگیرها و پنجره‌ها در طبقه‌های بالایی قرار دارند.
به هنگام بازدید از روستای کندوان و مشاهده کران‌ها، اولین تصویری که به ذهن خطور می‌کند، شباهت این صخره‌ها به کندوهای عسل است؛ این در حالی است که عسل یکی از مهم‌ترین سوغات‌های کندوان است. خشکبار نیز یکی دیگر از سوغات خطه آذربایجان است که به برکت آب و هوای مناسب در اکثر مناطق استان محصولات خشکبار با کیفیت عالی عرضه می‌شوند. در صورت سفر به کندوان در فصل تابستان می‌توان از میوه‌های درختان پربار منطقه مانند زردآلو، آلبالو و... نیز بهره‌مند شد. صنایع دستی و انواع بافته‌ها نيز كه بيشتر دسترنج زنان اين سرزمين است در كندوان نيز يافت و در همه جای روستا عرضه می‌شود. چشمه‌های آب معدنی کندوان نیز یکی از جاذبه‌ها و سوغات این روستای باستانی محسوب می‌شود و به دلیل برخورداری از کمترین درصد سختی و سنگینی برای درمان بیماری‌های کلیوی بسیار مفید است.
