سفرنامه تور کویر مرنجاب مورخ 20 الی 96/7/21

سفرنامه تور کویر مرنجاب
مورخ 20 الی 96/7/21
راهنما: فرشید حسینی




به نام او
جادوي سحرآميز كوير چيزي نيست كه بتوان آن را درعكس و فيلم حس كرد . بايد رفت و پاي برهنه در شن هاي روانش راه رفت و ماهيت وجودي اش را احساس كرد .
به راستي ماهيت وجودي كوير چيست كه ما را اسير خود مي كند ؟
جنگل و كوه و دشت و هر گل و برگي ، با گذر فصل ها رنگ عوض مي كنند . درختان سرسبز بهار و تابستان چنان زرد و نارنجي و قرمز مي شوند كه گويي درختان لباس رنگارنگ به تن كرده اند و يا در زمستان چنان مي نمايند كه خشك و برهنه شده اند .
ولي اين اصالت و يك رنگي كوير است كه ما را مسحور و افسون مي كند .
تابش آفتاب پاييزي بر روي شن هاي طلايي اش ، گويي گندم زاريست زرد وپربركت .
تمام سنگ ريزه هايش آيتي است از آيات خدا .
(در كوير راه به سوي آسمان باز است)* .
و شب هنگام شاهد وصال زمين و آسمان هستي . روشنايي شب هاي كوير از نور ماهتاب و سينه ريزي از جنس ستاره بر سينه ي آسمان است .
و اين بار وعده ما حضور دركوير مركزي ايران ، كوير مرنجاب .
ساعت قرارمان ٢١:٣٠ پنج شنبه در وعده گاه هميشگي مان بود .
همسفران آماده و پر اشتياق به استقبال كاپتان وحيد بيگلدلي مي روند و كاپتان با لهجه ي شيرين خودش با مسافران خوش و بشي مي كند و همه آماده ي حركت مي شويم.
بعد از معارفه و صرف شام در مجموعه ي مارال، فرصت مناسبي است كه تا طلوع خورشيد چشم ها را برهم نهيم و استراحتي كنيم .
طلوع آفتاب است و وسط درياچه نمك هستيم . در دل كوير مرنجاب آتشي بر پا مي كنيم. تا همراهان و همسفران صبحانه را نوش جان كنند، مهيا مي شويم براي ثبت لحظه هاي طلوع آفتاب در دل كوير .









بعد از صرف صبحانه راه مي افتيم و به كاروانسراي عباسي مي رسيم، وارد رمل هاي شني مي شويم . زمان مناسبي است كه روح و جانت را به دل كوير بسپاري و يكرنگي و سادگي را از آن هديه بگيري .






















بازي هاي دسته جمعي ،طناب كشي، غلت زدن روي رمل ها و گاهي هم تنهايي و سكوت و قدم زدن در كوير بسيار لذت بخش است .






دل كندن از كوير برايمان سخت است ولي براي صرف ناهار بايد به شهر گل و گلاب ، كاشان ، حركت كنيم .
در كاشان وارد خانه اي سنتي به نام خانه ي نگين كاشان ميشويم كه به همت پروفسور فريور وهمسرشان خانم اخوان بازسازي شده بود و درآمد حاصل از اين خانه ي سنتي صرف خيريه نگين خيرين كاشان ميشود كه علاوه بر سرو غذاهاي خوشمزه و محلي، حس خوب نوع دوستي را در ما زنده كرد.






بعد از صرف ناهار، دل به جاده مي سپاريم .در مسير بازگشت به ديارمان، به منظور آشنايي بيشتر همسفران با اين كهن مرز و بوم ، به رسم يادبود دو جلد كتاب از مجموعه كتاب هاي از ايران چه ميدانم؟ اهدا شد و به دو همراه قديمي البرز من جوایزي تقديم شد.
در طول راه بازگشت به ايران كوچك ، بازي هاي دسته جمعي در اتوبوس ، گپ و گفت هاي دوستانه و شيطنت هاي برخي از همسفران ، بهانه اي بود تا خستگي مسير را كمتر احساس كنيم .
در لحظه ي ورود به شهرمان ، باز هم در انديشه ي سفرم و آنچه دلگرمم مي كند ، باور به اينكه سفر پايان ندارد و با سفر مرزها بي معناست .
در آخر از همدلي و مهرباني و همراهي شاهين عزيز ، در اين سفر ممنونم .


* وام گرفته از متن كوير نوشته ي دكتر علي شريعتي .