سفرنامه تور تکاب و تخت سلیمان مورخ 24 الی 94/2/25

سفرنامه تور تکاب و تخت سلیمان
مورخ 24 الی 94/2/25
راهنما: سهیل صالحی

منم كه شهره شهرم به عشق ورزيدن منم كه ديده نيالوده ام به بد ديدن


در اين سفر آتشكده آذرگشنسب داستان هايي از عشق رمز آلود شيخ شهاب الدين سهروردي را برايمان بازگو مي كند
اول صبح آروم و پر انرژي با آرزوي ديدار تخت سليمان دل رو به جاده زديم
با توضيحاتي مختصر از سفر سكوت رو برقرار كرديم تا انرژي كافي رو بدست بياريم
گويي خورشيد دستمان را خوانده بود كه در پي اشارات شيخ اشراق به راه افتاده بوديم ، با ناز و كرشمه دست بر سرمان مي كشيد و چون فانوسي پر مهر راهنمايمان بود
همگي با هم آشنا شديم از اونجاي كه با عزيزان دنيا ديده همراه بوديم زمان بيش بود و سخن بسيار. . .
خاطرات خانم دكتر هم كه جاي خود دارند.

بعد از ناهار به زندان ديو يا زندان سليمان رسيديم.



چه حال و هوايي بود !!!
تپه ماهور هاي اطراف جامه مخملي به تن داشتند و شقايق ها ي جان سوخته از ميان چمنزار ها برايمان دست تكان مي دادند
ارتفاع اين دهانه گوگردي به 75 متر مي رسد و داستان از اين قرار است كه ديو هايي كه در اختيار حضرت سليمان بودند از آن زمان تا كنون در آنجا مشغول كارند و باور محلي ها بر اين است كه اگر با دقت گوش كنيم صدايشان به گوش مي رسد



بعد از يك عكس يادگاري سلفي با همسفرا در كنار دهانه زندان به طرف درياچه آرامش و آتشكده راه رو ادامه داديم



به پاركينگ مجموعه كه رسيديم تعدادي گروه داخلي و خارجي و 2 گروه آفرود (خودرو هاي دو ديفرانسيل ) رو ديديم كه به ديدار سايت ثبت جهاني تخت سليمان آمده بودند.

جناب آقاي عزيز عاشقي از عاشقان واقعي اي مجموعه ، كه از سال 1336 تا 1381 كارمند و راهنماي تخت سليمان بودند و در كنار باستان شناسان به نام فعاليت كرده اند اين روزها نيز تنها پسر ايشان آقاي صادق عاشقي كه خودشون و هر سه فزندشون هم در همانجا متولد شده اند پا جاي پاي پدر گذاشته از هيچ تلاش و مطالعه اي در رابطه با حقايق نا گفته آتشكده آذر گشنسب و درياچه آرامش دریغ نكرده اند.



قسمت هاي مختلف مثل معبد آناهيتا ، محل آتش مقدس ، سالن پذيرايي ،‌سالن ستوندار و موزه را با هم ديديم






از بدو ورود با ايشان و توضيحات خوبشون همراه ميشيم تا غرق در حقايق و افسانه هاي محلي تخت سليمان بشويم

دقايقي را در كنار درياچه خلوت كرديم و از آرامش و انر‍‍ژي كنار درياچه استفاده كرديم.





با يك عكس يادگاري تخت سليمان را بدرود گفتيم و به سمت هتل حركت كرديم. و خستگی یک روز سفر رو از تن بدر کردیم.
روز دوم بعد از صبحانه با نان خوشمزه محلي عازم ديدن غار باستاني كرفتو شديم.

مسير تكاب به سمت غار منطقه مرتفع و بسيار بكري بود كه توجه همه مارو به خودش جلب كرد، توقفي كرديم. تا چشم كار ميكرد سبز بود ما هم با لباس هاي رنگارنگمون توي دشت وسيع مثل گل هاي نقش بسته روي پيراهن حرير طبيعت خود نمايي ميكرديم.خانم ها هم به مراد دلشون كه همون سبزي هاي كوهي بود رسيده بودند و حسابي از اين مهم بهره مند شدند.



دهانه غار كرفتو در ميانه كوه سنگي قرار گرفته كه با پيمودن 138 پله به آن ميرسيم. قسمت هاي آغازين در دوره هاي مختلف تاريخي كنده كاري انجام شده تا به صورت سكونت گاه يا نيايشگاه در آمده است.
در طول مسیر یک خانم مهربان کرد زبان خیلی با محبت بودند و در مسیر پله های غار تا پارکینگ ما را همراهی کرد و ما هم با او عکس یادگاری انداختیم.



كل فضاي غار رو با هم بازديد كرديم









خسته و بي رمق به مركب خويش بازگشتيم، اما خوردن كلانه با دوغ محلي كه كه عزيزان كرد مهارت زيادي در طبخ آن دارند حسابي حالمون رو جا آورد.

كم كم وقت خداحافظي با استان آذربايجان غربي رسيده بود دل كندن از اين همه زيبايي ، آرامش و هموطنان دوست داشتني برايمان آسان نبود
بعد از صرف ناهار به سوي يار و ديار خويش گام برداشتيم



وتا ديداري دوباره يكديگر را بدرود گفتيم.

ذكر خيرتان در خيل عاشقان فراموش مباد
غروب بود و باد خنكي مي وزيد !24