سفرنامه تور لاله های واژگون مورخ 12 الی 98/2/13

سفرنامه تور لاله های واژگون
مورخ 12 الی 98/2/13
لیدر : محمد مهدی امینی زاده

اردیبهشت حال و هوایِ عجیبی دارد
انگار خدا برای آدم‌ها یک فنجان عشق دم کرده
انگارخیابان‌ها آغوش بازکرده‌اند
تاغم‌هایِ عابران را
تویِ خودشان حل کنند...
نرگس_صرافیان
عمرشان کوتاه است و عشوه شان فراوان ،اما به وسعت یک سرزمین و به اندازه یک عمر بر دل مینشینند .گویی خودشان سوگوارند ولی به همه رهگذران شادابی میبخشند .
چو سرو سیاوش نگونسار دید
سراپرده دشت خونسار دید
بیفکند ز اندوه سر را نگون
بشد زان سپس لاله واژگون
آری ، لاله های واژگون سی روز مهمان ما هستند و زود رخت سفر میبندند و تا سال بعد خداحافظی میکنند بنابراین با همسفران عزیز ،خودمان را به این مهمانی رساندیم ولی قبل از آن سری به یکی از سرچشمه های زاینده رود زدیم و از زلالی آن چشممان روشن شد . چشمه دیمه مثل همیشه زیبا و باطراوت بود و هیچ کدورتی در خود نداشت .
حوالی ظهر بود که با خانواده جدیدمان به کنار چشمه رسیدیم و ناهار را در هوای مطبوع چشمه نوش جان کردیم و کلی عکس یادگاری انداختیم ولی دل در دلمان نبود و بیصبرانه منتظر مهمانی لاله ها بودیم .








بعد از ناهار به سمت لاله ها حرکت کردیم . دشت وسیع و زیبا ، سکوتی دل انگیز، نوازش باد و آواز پرندگان و لاله های سر به زیر و زیبا و خوش رنگ
همگی با هم به استقبالمان آمدند و ما را غافلگیر کردند .




فقط دوست داری قدم بزنی و با تک تک لاله ها صحبت کنی و باد هم همچنان در حال نوازش است . با همسفران عزیزمان پابرهنه شدیم تا لمس خاک حالمان را بهتر کند چشمانمان را بستیم تا حس دشت لاله ها را بهتر درک کنیم و هیچ چیز نمیتوانست حالمان را توصیف کند .
عکسها را گرفتیم و کلی قدم زدیم و با خود و لاله ها خلوت کردیم و از اینهمه زیبایی و طراوت لبریز شدیم و کم کم باید با آنها خداحافظی میکردیم .
قرارمان سال آینده حوالی بهار همینجا ...
به امید دیدار














به رستوران رفتیم و شام خوردیم و به اقامتگاه محلی زیبایی وارد شدیم . همه چیز ساده بود ولی زیبا و دوست داشتنی . مهیای خواب شدیم و یک شب در دل کوهستانهای پربرف زاگرس استراحت کردیم. شادابی صبح روز بعد قابل وصف نبود . هوای تمیز و‌کوهستان با عظمت و پربرف چش انداز زیبایی را برایمان ایجاد کرده بود و باز کلی یادگاری گرفتیم و به سمت آبشار شیخ علی خان حرکت کردیم .











به برکت باران های بهاری امسال، آبشار ، خروشان و پرآب بود و انرژی آب در ما جاری شد و کلی شاداب شدیم .هر جا که رفتیم همسفران از خرید از جامعه محلی غافل نمیشدند و حتما به آن رونق میدادند . بعد از آبشار خروشان به دیدن تونل خروشان رفتیم و تونل کوهرنگ مثل همیشه پر آب و خروشان در جریان بود. در طول مسیرهای بازدید هنوز رد پای زمستان معلوم بود و برف های مانده در معابر به چشم میخورد که تلفیقی از زمستان و بهار و حتی تابستان بود و صحنه های دلنشینی خلق شده بود .



بعد از ناهار رستوران زردکوه زمان بازگشت فرارسیده بود و دل کندن از اینهمه زیبایی سخت بود اما چاره ای نبود چرا که سفر پایان ندارد ...




از همکار عزیزم مونا حق نژاد که در تمام طول سفر همراه من بود سپاسگزارم و به امید دیدار مجدد همه دوستان .

محمد مهدی امینی زاده