سفرنامه تور پرنده نگری تالاب میانکاله مورخ 28 الی 96/10/29

سفرنامه تور پرنده نگری تالاب میانکاله
مورخ 28 الی 96/10/29
راهنما: پویا ملاحسنی




هوا که سرد میشه یعنی که فصل کوچ از راه رسیده. باید بار و بندیل رو بست و از وابستگی های روزهای گرم دل کند و به دنبال حال خوب سفر کرد. باید از پرنده ها درس گرفت که سبک بال و رها پر می گیرن و آسمون ها رو مال خودشون می کنن. چقد قشنگه که مرزها رو بی پروا پشت سر بگذاری و هر جا که خوش باشی دمی آروم بگیری...
تعدادی ازپرنده های شمال اروپا و روسیه، مثل همیشه زمستون مهمون تالاب های شمال ایران میشن تا از سرمای روسیه و سیبری در امان بمونن. تالاب هایی مثل میانکاله، بوجاق، سلکه، فریدون کنار و....
میانکاله بهشت پرندگان ایران مقصد ما بود تا بریم و از نزدیک این کوچ نشینان بی قرار رو ببینم.
شب بود و زمستان بود که شال و کلاه کردیم و به دل جاده زدیم... تو مسیر گپ زدیم و از کارهای محیرالعقول زندگیمون گفتیم. یکی با سگ گلاویز شده بود و یکی خواستگارش رو با سوسک ترسونده بود...
خوابیدیم و سحرگاهان صبحونه ی مفصلی نوش جون کردیم. آفتاب داشت طلوع می کرد و دریا زیبا و اغوا کننده بود. باز به ماشین برگشتیم تا به میانکاله برسیم. از کنار تالاب لپو رد شدیم که مه زیبایی و رویایی روی تالاب رو گرفته بود. واقعا زیبا بود.






نیسان ها ورودی میانکاله منتظرمون بودن چکمه های خوشگلمون رو به پا کردیم و پشت نیسان ها پریدیم . از لابه لای جنگل انار می گذشتیم که یک قرقاول بالا سر ما پرکشید و ما رو به وجد آورد.





















هوا عالی بود و آسمون آبی ... کوه های البرز هم از اون دور پیدا بودن. حتی دماوند سرافراز رو هم می شد دید. از نیسان ها پیاده شدیم و با دوربین ها مشغول دیدن پرنده ها شدیم. اردک سرسبز و اردک نوک پهن و اگرت های سفید و آبچلیک ها در حال گشت و گذار داخل آب بودن.. کمی اون ورتر عقاب دریایی دم سفیدی رو زمین نشسته بود و تمام حواسش به ما بود.









یک دلیجه ی زیبا روی برج دیدبانی داشت ما رو نگاه می کرد و دورتر از همه این ها فلامینگوهای صورتی خوش و خرم در حال فعالیت بودن. فلامینگوهای کوچک هم سمت دیگه ی تالاب سرگرم بودن.
با چکمه ها به آب زدیم . افق رو گم کرده بودیم. تالاب و آسمون به هم رسیده بودن و انعکاس تصویر ما رو آب با مو ج های آروم و پیوسته نفس هامون رو به شماره می انداخت و چه زیبا در لحظه ی حال فرو می رفتیم.






















سری زدیم به یک دامداری پر از حس خوب... غاز های سفید و میوه های روی زمین و درخت بی برگ، کلبه ی چوبی و علوفه های انبار شده و تراکتوری که خسته گوشه ای خوابیده بود و اسب ها و گاوها و گاومیش ها و سگ های مهربونی که همه جا به پیشوازمون می اومدن.
پیاده روی خودمون رو لای درخت های انار وحشی شروع کردیم. یک دسته پلیکان هم بالای سر ما در حال پرواز بودن. انارهای تنهایی که روی شاخه های تیغ دار دلبری می کردن ولی برای به دست آوردنشون باید که پیه سوزش ها و زخم ها رو به تن می خریدی..
به برکه ای وکوچک و زیبا رسیدیم. کمی نشستیم و استراحت کردیم. در ادامه مسیر شن زاری جالب روبروی ما سبز شد و در انتها نوار جنگلی و صدای دریا به گوشمون رسید.






ساحل زیبا پیدا شد و دریا هوس انگیزتر از همیشه به ما لبخند می زد. پلیکان خاکستری تنهایی روی آب نشسته بود و از اون دور مواظب ما بود...



بساط ناهار رو پهن کردیم و آتش رو هم روشن کردیم تا چای هیزمی نوش جان کنیم. بعد از کلی پیاده روی استراحت کنار دریا و لذت بردن از باد و آفتاب و چای چه صفایی داشت...
بالاخره وقت رفتن شد و با نیسان ها کنار دریا به تاخت در اومدیم از کشتی به گل نشسته دیگه اثری نبود.



مسیر برگشت پر بود از بازی و خنده ... از مسابقه سوزن نخ کردن تا ترکوندن بادکنک و متارنه همه باعث شدن تا حسابی سرگرم بشیم.
حدود ساعت 23 بود که سفر پرنده نگری ما به میانکاله به پایان رسید و خاطرات و عکس های زیادی اما برای ما باقی موندن تا روزها و سال ها بعد با دیدنشون لبخند به لبمون بیارن...
در آخر از دوست و همکار خوبم شهام و همین طور اکبر نعمتی عزیز به خاطر توضیحات کاملش و محمدرضا زمان فر تشکر می کنم که با همراهی و همدلی شون سفر رو بهتر و خاطره انگیزتر کردن.
به امید دیدار در سفرهای آینده...