سفرنامه تور شهرستانک مورخ 95/3/2

سفرنامه تور زوستای شهرستانک
مورخ 95/3/2
راهنمای تور: سهیلا مقصودی





به نام خدا

هوای صبح بهاری با بوی عطر تولد بهترین مخلوق خدا (حضرت مهدی (عج) اینبار هم اجازه نداد در رختخواب جا خوش کنیم و لحظات ارزشمند زندگیمون رو در خواب سپری کنیم . اینچنین بود که به اتفاق همسفران خوش سلیقه مون راهی کوچه باغ های بهاری شهرستانک شدیم .
روستای زیبایی که زلال خروشان رودخونه خنکش در کنار درختان کهنسال و سرسبزی باغ های میوش تصویری جز بهشت رو برای ما تداعی نمی کنه و روزگاراني یکی از شكارگاههای شاهان ايراني به شمار میومده و بناي ياد بودی كه به كاخ ناصري شهرت داره به یادگار مانده از روزگاران گذشته و مهر تایید ی بر آب و هوای بسیار دلنشین این منطقه است .
همسفران یکایک و سر موقع مقرر به ما پیوستند و جاده چالوس با آرامش و خلوتی خارج از تصوری پذیرای حضور ما شد .
در ابتدا مطابقه برنامه های همیشگی البرزمن تك تك همسفرانمون خودشونو معرفي كردند .
همراه با مناظر زیبای جاده من هم گاه به گاه توضيحاتي در خصوص جاده چالوس و منطقه شهرستانك به همسفرانمون ارائه كردم .
در ميدان اول روستا ماشين متوقف شد و ما هم كوله به دوش وارد كوچه هاي دل باز و بهاری روستا شديم.
هوای خوب و همسفرانی با احساس و صبور به همراه مناظر کم نظر کافی بود تا یکی از خاطر انگیزترین روزهامون رو در کنار هم سپری کنیم .
صبحانه رو در رستوران – مدرسه خانم رجبعلی میل کردیم و به مسیر ادامه دادیم .
میوه های درختان آلبالو تازه جوانه زده بودند و آواز خوش قناری های سرگردان همه ما رو به وجد آورده بود تا جایی که با گرفتن عکس های گروهی و سلفی قصد داشتیم این حس خوب رو ماندگار کنیم .
با همين حال و هوا باغات و كوچه هاي شهرستانك را يكي بعد از ديگري پشت سر گذاشتيم تا به بناي بازمانده از كاخ ناصری رسیدیم .



زیر اندازمون رو زیر سایه درختان پهن کردیم



بعد از كمي استراحت به اتفاق همسفرهامون راهی دیدار از بنا شدیم ابتدا سنگ نوشته تاریخی رو ديديم



برای دیدار از قسمت حرمسرا وارد حیاط کاخ شدیم چون درب حیاط اصلی بسته بود از بلندای کوهی که کنار بنا بود به داخل حیاط اصلی نگاهی انداختیم و بنده توضیحاتی در مورد گذشته بنا خدمت دوستانم ارایه دادم.
بعد از بازدید از کاخ و پرسه زدن روی سبزه ها ناهار و چای آتیشی با طعم و عطر پونه وحشی رو نوش جان کردیم و کم کم مسیر بازگشت رو در پیش گرفتیم .
شعله خانم همسفر نازنین و با ارادمون هم با وجود ناراحتی و دردی که در پاهاش احساس میکرد صبورانه گروه رو همراهی کرد تا اینکه با کمک یکی از اهالی روستا تونستیم ایشون رو با ماشین به مدرسه برسونیم و با خیالی راحتتر مسیر رو تا پایان راه ادامه بدیم .
با رسیدن به مدرسه خانم رجبعلی با آش رشته خوش مزه و داغی که سبزی اون رو از کوچه باغ های روستا با دست های مهربون خودش چیده بود به استقبالمون اومد .
بعد از خوردن آش و شنیدن شعر و آواز خوش دوستان با ذوقمون خودمون رو به ماشین آقای مردانی کاپیتان برنامه رسوندیم و جاده چالوس رو اینبار با بازی و موسیقی شاد به انتها رسوندیم و در میدان سپاه با قلبی که اینبار برای دوستان جدیدمون میتپید از هم جدا شدیم به امید اینکه این پایان آغاز دوستی های پایدار باشه و باز هم بتونیم در سفرهای آتی همسفران خوبی برای هم باشیم .