سفرنامه تور غار کتله خور زنجان مورخ 97/4/15

سفرنامه تور غار کتله خور زنجان
مورخ 97/4/15
راهنما: محمدرضا زمان فر

و باز هم جمعه صبح و یاران جان . آغاز سفری خاص ... این بار با یاران همراه شدیم به 2 مقصد یکی در دل تاریخ و دومی در دل طبیعت و گذر در میان ها سال پیش... صبح زود با آمدن همراهان به سمت غرب حرکت کردیم و بعد از کمی استراحت در قزوین صبحانه مفصلی میل کردیم .چه صبحانه ای بهتر از این که دوستان رو هم کنارت داشته باشی . یه چاق سلامتی با شهام و فتانه داشتیم که به سمت ماسوله میرفتن و شاهین و امیر هم که به سمت آلوبن و قرمه سبزی... در کنار یاران و دوستان حسابی از خجالت شکم ها در اومدیم و دوستان را به خدا سپردیم و دوباره به دل جاده زدیم .



کمی در مرود بناهایی به نام میل در راهها صحبت کردیم و معارفه... با یاران که بیشتر آشنا شدیم و یخ ها که باز شد به یکی از اثرات ثبت جهانی یونسکو در ایران رسیدیم سومین گنبد آجری بلند جهان گنبد فیروزه ای سلطانیه.


درون گنبد صحبت های لیدر محلی را شنیدیم و از سرداب تا طبقه دوم رو، حسابی ، عکس گیران بازدید کردیم . در جای جای این مکان هم هر جا فرصتی پیش اومد در مرود اولجایتو یا سلطان محمد خدابنده هم برای یاران صحبت کردیم .






در مسیر به سوی غار کتله خور هم همراهان چون صبح مشغول استراحت بودن تا به ورودی یکی از شاهکارهای طبیعت رسیدیم .


دم ظهر بود و آفتاب با تمام توان مشغول کار، دهانه غار نسیمی از داخل میومد که ما رو به خنکا و زیبایی دعوت میکرد. ما هم درنگ نکردیم و هم راه یاران به داخل رفتیم ...
اوایل زیاد جذاب نبود تا به شیر خفته رسیدیم . از شیر گذر کردیم کم کم مسیر داشت جذابتر میشد ...



از کوچه عروس گذر کردیم و به جادوگر رسیدیم .


این ها اسم هایی بود که طی زمان به قندیل های کف و سقف غار داره بودند ((به قندیل هایی که در اکثر غارها وجود دارند، استالاکتیت (Stalactite) و استالاگمیت (Stalagmite) می گویند. استالاکتیت ها رسوباتی آهکی هستند که از سقف غارها آویزان می شوند. استالاگمیت ها نیز رسوباتی آهکی هستند که به صورت ستون هایی مخروطی شکل در کف غارها به وجود می آیند.))


همه محو زیبایی های بی نظیر این غار شده بودیم که مسیر بازدید 2800 متری ما به پایان رسید و خنکای غار و زیبایی های منحصر به فردش را ترک کردیم .








بعد از بازدید نوای شکم مان حسابی به گوش میرسید که دور هم جمع شدیم و نهار رو نوش جان کردیم .در مسیر برگشت سد زرینه رود نظرمون رو به خودش جلب کرد که روخانه کاملا خشک شده بود .در مورد بحران آب چند کلامی با یاران صحبت کردیم و ادامه مسیر بازگشت هم به شادی گذشت.
همیشه تو سفر وقتی مسیر ها کم کم آشنا میشه یعنی رسیدیم به خانه...سفرمون رو با یکی از زیباترین نقاط ایران زمین با نوای ((ای ایران))) به پایان رساندیم و برای یاران جان از ته قلب آرزوی دلی شاد و لبی خندان کردم .اینو هم یادتون باشه که سفر آغاز راهیست که پایان ندارد.

محمد رضا زمان فر