سفرنامه تور غار یخ مراد مورخ 97/11/26

سفرنامه تور غار یخ مراد
مورخ 97/11/26
راهنما: محمدمهدی امینی زاده



کوهنوردی" مسابقه نیست!!! بلکه سفری است که نقطه نقطه مسیر آن برای کوهنوردان مقصد است که لحظه به لحظه این مسیر را باید لمس کرد...چشید...و لذت برد…و در سایه همدلی و همنوردی در این سفرزندگی کرد
انگار همین دیروز بود که اولین سفر امسال رو شروع کردم.... هشتم فروردین ماه ۹۷ دریاچه سقالکسار استان گیلان ....
در چشم به هم زدنی به انتهای سال رسیدم واکنون صبح جمعه بیست و ششمین روز یازدهمین ماه سال است و قرار است که سی و‌هفتمین و آخرین سفر امسال رو در کنار همسفران عزیزم با غار زیبای یخ مراد به اتمام برسانم .
مثل همیشه مسافرانی مشتاق که تعدادشان از انگشتان چهاردست بیشتر نبودند در روبروی خود میدیدم و تعدادی هم سفر اولی بودند .
همیشه اولین ها در خاطره میماند و ممکن است هیچگاه فراموش نشود ، مثل اولین سفر با یک گروه. پس باید مراقب این سفر اولی ها بود که خاطره خوبی برایشان بماند. تا با خانواده کوچک امروزمان آشنا بشویم صبحانه را هم خورده بودیم و نزدیک مقصد شده بودیم .



با وجود برف زیبایی که از دیشب باریده بود و هر از گاهی هم می بارید و سفیدمان میکرد مسیر غار بسیار راحت و کم برف بود ضمن اینکه دو نفر از محلی های مهربان کهنه ده با بیل و‌کلنگ ، بیشتر مسیر صعود به غار رو آماده کرده بودن تا همسفرامون به راحتی حرکت کنن .














به دهانه غار که رسیدیم کمی در مورد غارها و نحوه شکل گیری و انواع اونها گفتیم و یخ مراد رو شناختیم و داخل شدیم. اولش بعضی از همسفرا تردید داشتن که بیان یا بمونن ولی قرار نبود کسی بیرون غار بمونه حتی شهرزاد و‌مادرش هم اومدن داخل غار .



کم کم به تاریکی غار خو گرفتیم و سکوتش رو تجربه کردیم .هوای داخل غار سرد بود ولی جذاب بود و به اولین تالارقندیلهای یخی که رسیدیم لبخند شادی به چهره همسفرا نشست و متوجه شدن که ارزش دیدن رو داشت .


کلی عکس گرفتیم و‌با وجود ذوق و شوق پروانه و‌ سانا کمی هم در تاریکی مطلق غار سکوت و‌ تمرکز کردیم .


امیر گوهر شناس عزیز در مورد اکوسیستم غارها و جانوارن موجود در اونها بیشتر برامون صحبت کرد و فهمیدیم که اینجا چقدر ارزشمنده . کمی برگشتیم و در ابتدای یک تالار پر از یخ ایستادیم ولی به احترام طبیعت و زیبایی وارد تالار نشدیم که قندیلها سالم بمونه و یکی یکی و‌با احتیاط رفتیم وسط قندیلها و عکسهای زیبایی گرفتیم و‌ لذت بردیم از اینهمه زیبایی و مطمئنم که خاطره خوبی خواهد ماند .





















کم کم موقع برگشت بود و حمید هم اعلام گرسنگی میکرد و باید به سمت دهانه غار برای صرف ناهار برمیگشتیم ولی یاسر و آزیتا نمیتونستن از اینهمه زیبایی دل بکنن و کلی عکس گرفتن .خانم اژدر و آقای رضاخانی هم در سکوت خودشون مشغول لذت بردن بودن . بالاخره وقت ناهار شد و از چای آتیشی هم بی بهره نموندیم و چقدر تو‌ اون سرما چسبید .



فقط یه کار مانده بود و آن هم دل کندن و برگشتن به سمت ماشین که تو این فاصله حدودا یک ساعته برف هم به بدرقه آمد و حریر سفیدی بر ما پوشانید .


و دوباره و چند باره جمله معروف جبران خلیل جبران را مرور کردیم که فراموش نکن زمین از لمس کردن پاهای برهنه ات لذت میبرد و‌باد مشتاق بازی کردن با موهایت است ....
مسیر بازگشت به شادی و پایکوبی گذشت و آخرین سفر امسال هم به اتمام رسید ولی اندیشه سفرهای آینده همچون جنینی آماده متولد شدن است چراکه راه تو را میخواند و سفر پایان ندارد .
از همه همسفران عزیزم که در این سفر صبوری کردن و‌از امیر گوهر شناس دوست داشتنی که همیشه یار و ‌یاور من بوده و هست سپاسگزارم وبه امید سفرهای بعدی .


محمد مهدی امینی زاده