برای رسیدن به روستا در جاده چالوس وارد جاده فرعی خوزنکلا در سمت راست شده و پس از پشت سر گذاشتن روستاهای ارنگه و سیجان , در مسیر پر پیچ و خم کوهستان در انتها به روستای خور می رسیم , روستایی که نامش را از نام خورشید گرفته و در ارتفاع ۲۴۰۰ متری از سطح دریا, در پناه دامنه غربی قله پهنه حصار آرام گرفته است. قله ای از قلل البرز مرکزی با ارتفاع ۳۳۷۵ متر , بین جاده چالوس و سولقان , که آبشاری زیبا و با صلابت در دل خود جای داده است.
فاصله روستا تا آبشار تقریبا ۲ کیلومتر است و پس از حدود ۴۵ الی ۵۰ دقیقه پیاده روی در دل طبیعت و گذر از کنار کانال آب میتوان به آبشار رسید.
در گذشته نهری کوچک و زیبا آب آبشار را به سمت مناطق پایین دست هدایت می کرد. اما اکنون برای انتقال آب به روستا کانال کوچک و بتونی درست شده که آب را به روستا و باغات منطقه می برد , و در میان راه دریچه‌هایی برای تغییر مسیر آب به سمت باغات تعبیه شده است, اما بازهم مسیر رسیدن سرسبز و مملو از چشم اندازهای زیباست.
با توجه به آب فراوان و خاک حاصلخیز این ناحیه , تپه ها و کوهستانهای اطراف در بهار و تابستان میزبان گونه های مختلف گیاهی همچون ریواس , آویشن , کنگر , پونه و غیره می باشد.آب آبشار از طریق آب شدن برف های قله تامین می شود و محل ریزش آب به صورت صخره ای و کاملا عمود بر زمین است .
آبشار خور محل مناسبی برای آبشار نوردی ست و بسیاری برای فرود از آبشار با تجهیزات و آمادگی کامل به این منطقه می آیند.
اما اواخر دی ماه به علت برودت هوا , شروع به یخ زدن می کند و محلی شگفت انگیز به وجود می آید با قندیل هایی که ارتفاع آنها گاهی تا ۴۰ متر هم می رسد و بدین ترتیب دامان یخ زده آبشار در زمستان میزبان یخنوردان شده و حال و هوای دیگری به منطقه خور می دهد.
حال و هوای زمستانی این منطقه را تبدیل به آموزشگاهی برای کوهنوردان می کند که در آن دوره های یخ و برف , بهمن و آبشار یخی برگزار می شود .
اما طبیعت همیشه هم با روی خوش به استقبال علاقمندانش نمی آید. آثار ریزش بهمن و تونل برفی به جا مانده از آن , قدرت طبیعت را به رخ می کشد و تاکید کننده این نکته است که همواره به یاد داشته باشیم در دل طبیعت با آمادگی و تحهیزات کامل گام نهیم.