سفرنامه تور تهران گردی مورخ 96/7/21

سفرنامه تور تهران گردی
مورخ 96/7/21
راهنما: وحید شعبانی




حال نوشت سفر طهرانست که به مبارکی به خواست خداوند بخشنده مهربان و قادر بی منتها بشرط سلامت مزاج مینویسم.
روز جمعه برابر با ۲۱ از سنه مهر یک هزار و سیصد و نود و شش خورشیدی از کرج به عزم سیاحت تهران قدیم برخاستیم . زکام شدیدی ما را عارض شده بود اما به شوق دیدار یاران عهد کرده مان خلف وعده ننموده و جنابمان در محل قرار حاضر آمد. جمع یاران نیز به ما پیوسته سوار بر کالسکه دودی شدیم و راه به سوی تهران پیش گرفتیم . پس از لختی باس سواری هوای خوش سیمای تهران در مقابل دیدگان مان قرار گرفت . محله ها را یک به یک طی نموده تا در منزل آخر از محله عودلاجان و سنگلج گذر کرده و به دروازه قدیم در خیابان باب همایون رسیدیم. فرنگی های زیادی برای دیدار از آن عمارات با شکوه در مکان گرد هم آمده بودند . ما نیز در معیت یارانمان قدم در دل تاریخ نهاده و به تماشا فرود آمدیم. ابتدا از شرح ما وقع روایات تهران در عهد صفویه و حتی پیش از آن گفتیم و سپس بر تماشای ایوان تخت مرمر وارد شدیم .



از دیدن هندسی سازی نیاکانمان انگشت حیرت بر دهان نهادیم و سپس روانه بر هم زدن خلوت مبارک کریمخانی گشتیم. در آنجا آب قنات بالا آمده و به غایت نیکو بود . سنگ مزاری در آنجاست که سرحدات زیبایی را از سر گذرانده بود . جویا که شدیم معلوممان شد سنگ مزار حضرت شاه شهید ناصر دین می باشد .



عکاس باشی تصویرمان را به یادگار ثبت نمود و برای ادای فریضه سلام بر کاخ اصلی وارد شدیم . شاه در وسط نشسته و هدایای دول فرنگی و همچنین ممالک خاور دور بر گرداگردش جمع آمده است . سلامی بر شاه نموده و بر تالار آئینه وارد گشتیم .



نقاشباشی خاصه حضرت محمد خان غفاری که حالا به حق لقب کمال الملک را بر دوش می کشد در حال نقاشی کردن تمثال مبارک همایونی هستند . خلوتشان را بر هم نمی زنیم و به راهمان ادامه می دهیم . در گشت و گذارمان از تالار آج ، ظرفخانه و تالار برلیان نیز بازدید می کنیم. عجب شکوهی دارد این هنر آیینه کاری . چشم که می گشاییم در مقابل دیدگان مان عمارتی زیبا قرار دارد که به حق می درخشد در این شهر غبارزده و شمس العماره ایست برای خود .






آن سو تر نیز تابستان نشین این عمارت بزرگ چو نگینی بر انگشتر گلستان می درخشد . عمارت بادگیر . هوایش در نهایت خنکاست و ارسی هایش زرق دارند و برق... حکایات شیرین گلستان را به خودش می سپاریم و رهسپار میهمانی بر سفره نهار دلچسب می شویم .



غذایمان در کنار فرنگی های مبهوت تناول می کنیم و چای می نوشیم و می رویم برای دیدار از موزه ایران باستان.









ساختمانی شبیه به ایوان کسری در مقابلمان است که گویا به دستور رضا خان میرپنج و به عملگی آندره گودار از اهالی فرانس ساخته شده است . به داخل می رویم محو تماشای شکوه ایران زمینمان می شویم از دور تا دور ... عجب مملکتیست این مملکت ایران ...
سر در باغ ملی و حکایاتش نیز در نوع خود برایمان جذاب هستند ...



حال نوبه رجعت است . سوار بر باس شده و راه کرج را در پیش می گیریم . در راه تحفه ای می دهیم و می خندیم و سرمست به شهرمان ورود می کنیم . کرج همچنان سر و صدا دارد و سفر همچنان بی پایان است ...
درود و دو صد بدرود