سفرنامه تور تهران گردی مورخ 95/1/4

سفرنامه تور تهران گردی
مورخ 95/1/4
راهنما: وحید شعبانی



با یاد او
در این روز خورشید بالا آمده و نورش عالمتاب گشته است . من و همسفرانم دعوتیم به یک ضیافت که همانا بار عامیست در حضور قبله عالم ، ناصر دین ، شاهنشاه قاجار که صد و اندی از شهادتش گذر کرده ایم . سوار بر مرکب سفید ، پیش به سوی تهران قدیم . از دروازه کاخ که وارد میشویم اول بار چشممان به جمال ایوان مرمر با آن تخت معروفش روشن می شود . سنگ بنایش را وکیل الرعایای دوران کریم خان زند گذاشته است و باقی امورش بر عهده فتحعلی شاه قجری بوده است . داخل میرویم و آیینه کاریهایش چشممان را مینوازد . اولین نشانه های تجدد غربی در این ایوان هویداست . نقش شاهزادگان قجری در لباس فرنگی!
تخت مرمرش را هم دیدی میزنیم و میرویم تا خلوت کریم خان را بر هم بزنیم . اول از همه اینجا پله هایش آزارمان میدهد که روزگاری مدفن سر وکیل الرعایا بوده است . و چه خلق و خویی داشته این شاه بدترکیب قاجاری.. آغا محمد خان قاجار.. وارد تالار سلام می شویم . شاه در آن بالا نشسته اسک و درباریانش دست بر سینه در اطرافش ایستاده اند . این ناصر هر چه هم که از شاهان ولایات دیگر به هدیه گرفته اینجا برای تماشایمان چیدمان کرده است . از تالار آینه هم دیدن می کنیم . محمد غفاری یا همان کمال الملک خودمان را میبینیم که در حضور قبله عالم ایستاده است و با قلمش نقشی به یادگار میزند...
چه مصفاست قدم زدن در این تالار باشکوه . در تالار عاج شاهان مومی قجری به تمایشایمان ایستاده اند و بینمان زنجیری فاصله است . کمی آنطرف تر نیز تالار ظروف است که همگی را حکام ولایات فرنگ به رسم یادگار به شاهان ایران هدیه نموده اند . این تالار باب میل زنان است و بس...
پله ها را پایین میرویم و چشم در چشم تالار درخشان برلیان میدوزیم.. آیینه کاری از هنرهای پدرانمان است...
برفتم بر در شمس العماره ، همون جایی که دلبر خانه داره..
این بنای مرتفع را از باب آن شمس العماره نام گذارده اند که در زمان خویش مرتفع ترین ساختمان طهران قدیم بوده است .. سیر نگاهش میکنیم و داستانهایش را به جان گوش میکنیم ..
در محوطه گلستان عکسی به یادگار می اندازیم و کاخ را با مردان قاجاریش تنها میگذاریم .
در میانه بازار تهران و درست در کنج چهارراه گلوبندک همراه یارانمان ناهار دلچسبی نوش جان میکنیم و در کوچه پس کوچه های سنگلج و پارک شهرش قدم میزنیم تا به میدان مشق میرسیم.. دروازه ای به یادگار از فتح تهران توسط قشون رضا میرپنج.. سر در باغ ملی.. در کنار ساختمان امور خارجه با مجسمه های هخامنشیش کلی با ذوق و هیجان زاید الوصف ژست میگیریم و ...
حالا در منزل آخرمان هستیم . موزه ایران باستان . آدم اگر ایرانی باشد کیفور می شود از اینهمه تاریخ غرور انگیز و اگر آدم ایرانی نباشد حسرت میخورد از اینکه ایرانی نیست و اینهمه تاریخ غرور انگیز ندارد.. تابی در دل تاریخ میخوریم و حالا در راه بازگشت هستیم ..
روزی دیگر از عمرمان گذشت و آموختیم .. اینجا کرج .. همه رفتند و البرز من اینجا پابرجاست برای دیدار دوباره تان .. یا حق ..