سفرنامه تور ایوان نیاق تا کافر گنبد مورخ 94/3/1

سفرنامه تور ایوان نیاق تا کافر گنبد
مورخ 94/3/1
راهنما: سهیل صالحی


آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با آن پوستین سرد نمناكش
باغ بی‌برگی، روز و شب تنهاست،
با سكوت پاك غمناكش.

روزمرگي خسته كننده شهر نشيني،‌ آسمون خراش هايي كه مثل تكه سنگ هاي سرد و سياه ميون باغچه شمعدوني ها، ‌نفربرهاي لوكس و پر ابهتي كه هرچقدر بر توانايي هاي خود مي افزايند سر سوزن آسايش و زيبايي را به ما هديه نمي كنند، آپارتمان هاي كه بيشتر به پناهگاهي براي ايمن ماندن از گزند باد و برف و بوران شبيه اند تا محلي براي تجمع كانون گرم خانواده و مارو ياد آسايشگاه سربازان بي پناه بياباني مي اندازند.

چرا جاده هاي شمالي و مسير هاي منتهي به ييلاق و روستا آخر هر هفته با سيل عظيم عاشقان طبيعت مواجه و به تسبيحي پر رنگ و لعاب با دونه هاي آهني شبيه ميشه؟
چرا از آشيانه خودمون فراري شديم و هيچ لذتي از اتفاقات و تفريحاي دور و اطراف محل زندگيمون نمي بريم؟

ما روستايي بوديم و هستيم پدران و مادرانمان در مزارع آرام و باغ هاي پر دار و درخت در كنار چشمه ها قنات ها و رودهاي پر آب بزرگ شده اند با آواز خوش الحان بلبلان هم آواز شده اند و بال به بال عقاب ها پرواز كرده اند و غرق در آغوش پر مهر طبيعت دنياي افكار ، سليقه ها و رويا هاي امروز ما را ساخته اند.

شهر ما باغ بي برگي اخوان است باغي كه چكاوك ها از آن رخت بسته اند و تنها دل به موسم مهاجرت خوش كرده است.
ما هم به دنبال لانه پرنده خويش مي گرديم تا جان و دل و خاطرات از ياد رفته مان را دوباره زنده كنيم.

دست به دست هم داديم و راهي روستايي زيبا در ميان تپه ماهورهاي پر گل شديم روستايي كه هنوز به رسم و رسومات غذاها ،‌لباس ها ، هنرهاي دستي و دل هاي پر مهر پاي بند و همه با هم تلاش مي كنند تا روستاي خويش را از مرگ خاموش شهر زدگي نجات دهند !12

درود فراوان بر همسفران البرز من كه با شوق بسيار به دنبال گمشده هاي خويش با ما راهي سفر به اين ديار شدند
مقصد ما روستاي الولك از توابع شهر قزوين بود.

روستاي زيباي نياق در همسايگي الولك قرار گرفته و ايوان سنگي نياق كه يك عارضه كاملا طبيعي مي باشد در جبهه شمالي روستا قرار دارد.



اين كوه، تل يا ايوان سنگي روزگاري نيايشگاه پيروان آيين باستاني ميتراييسم يا مهر پرستي بوده كه امروزه چاله هاي جمع آوري آب و گودال هايي براي ساخت آتش در آن به وضوح ديده مي شود قبرستان كهن با قدمت چند هزار ساله در كنار اين ايوان گواه بر سكونت ايرانيان باستان در آنجا مي باشد.

اول صبح خودمون رو به نياق رسونديم و از زيبايي هاي آن حظ كافي برديم.








2 موتور سوار هم به آنجا آمده بودند و با زبان خودشان با موتور هاي كوهستان پيل صفت مشغول نيايش روي ديواره سنگي ايوان بودند، گمان كنم اينجا يك پيست باستاني موتور سواري براي موتو سواران قبل از تاريخ هم بوده كه امروزه پيروان آنها به اينجا مي آيند و هنر نمايي مي كنند.



محل بعدي براي بازديد و پياده روي بناي آرامگاهي كافر گنبد بود كه دليل اين نامگذاري هم دوره بودن با فرقه اسماعيليه در منطقه مي باشد اين بنا در دل يك باغ گيلاس قرار گرفته كه براي ديدن يك ميراث ملي 1100 ساله بايد از صاحب باغ اجازه ورود مي گرفتيم.

به نظر ميرسه اگر تعداد گردشگرا زياد بشه بايد عوارضي هم به ايشون پرداخت كنيم تا خرج سم پاشي درختان و بنزين وانتشون بشه !14
با هم اين بناي زيبا با گنبد فرو ريخته رو ديديم و به سمت روستاي الولك به راه افتاديم.



هوا خنك بود نسيم آرام و بي ادعا در ميان علف زار ها مي خراميد و سبزه هارا به رقص آورده بود گويي آن ها بيشتر از ما مسرور اين ديدار بودند.

كنار چشمه آب خنك و بستني با شير محلي نوش جان كرديم و به مهماني يكي از اهالي خون گرم روستا براي ديد و بازديد و استفاده از سبزي هاي كوهي تازه چين رهسپار شديم.







خانه گلي، پنجره هاي چوبي، حياط كوچك و دل بزرگ اهالي خانه چشم انتظار ما بودند.

دو كوپه بزرگ از آويشن و نعنا كوهي و گل هاي چاي كوهي كه محلي ها به آن پيشي پيشي ميگويند كف حياط انباشته شده بود
تا جايي كه دستمون جا داشت سبزي كوهي تازه خريديم و از اين خونه نقلي فرح بخش خداحافظي كرديم
از ميون كوچه ها ي روستا گذشتيم و تا به خونه سنتي اله بن رسيديم. ال به زبان محلي به معني عقاب هستش و اله بن به معني آشيانه عقاب.
اين اقامتگاه و استراحتگاه روستايي توسط خانم كاظمي رييس شوراي روستا و راهنماي اماكن تاريخي شهر قزوين اداره ميشه كه با خونواده خون گرمشون پذيراي ما بودند بعد از اينكه دست و صورتمون رو آب زديم و در خنكاي نسيمي در اتاق گردش مي كرد آرام گرفتيم سفره نهار پهن شد.











با هم كمك كرديم تا بساط غذاي محلي شيش انداز مهيا شد. اين غذا با تخم مرغ پياز شيره و سركه انگور درست ميشه و با برنج و سبزي خوردن و دوغ محلي سرو ميشه.
البته بعضي از دوستامون هم پياز رو خيلي دوست نداشتند و ترجيح دادند با برنج و نون و ماست خودشون رو سير كنند اما يكي از هدف هاي ما از اين سفر خوردن غذاي محلي بود.

بعد از ناهار استراحت كرديم و چرتي زديم دمنوش با آويشن كوهي هم حسابي حالمون رو جا آورد.

راضيه بانو كه از بستگان خانم كاظمي هستند تو زمينه ساخت جواهرات فلزي مثل دستبند ، گردن بند ، گوشواره و ... با زنجير هاي مورد استفاده در كلاه خود هاي جنگي هستند كه نمونه اين زنجيرو تو نمايش هاي تعزيه زياد ديديم از هنرهاي دستي ايشون هم ديدن و خريد كرديم



حالا ديگه نوبت به خانه ليلا بانو رسيده بود بانويي كه عروسك هاي دست سازش در به نمايشگاه هاي مختلف صنايع دستي ايران راه پيدا كرده و عروسك هاي بزرگ و كوچك رو تو خونشون به نمايش گذاشته بودند
ستايش و سارينا در كنار اين عروسك ها حسابي لذت بردند و چند عروسك به يادگار با خودشون آوردند







بعد از آنجا اهالي محل مارو بدرقه كردند بعد از تشكر فراوان از مهمان نوازيشون روستارو به اميد بازگشت دوباره ترك كرديم
قبل از عزيمت به سمت كرج سري به شهر و قسمت تاريخي شهر زديم قزوين زديم و به تماشاي مجموعه سعد السلطنه رفتيم






مجموعه اي كه امروزه بعد از مرمت هاي بسیار خيلي زيبا و پر رونق شده و گردشگران زيادي رو جذب خودش كرده
دوست هاي خيلي خوبي امروز پيدا كرديم و با دل و جاني سر شار از محبت و شادماني يكديگر را بدرود گفتيم !24