سفرنامه تور جنگل الیمستان مورخ 98/2/20

سفرنامه تور جنگل الیمستان
مورخ 98/2/20
لیدر : مریم فرزام



اردیبهشت را از دست نباید داد . اردیبهشت یعنی طبیعت . یعنی زمین . یعنی وجب به وجب سبزه زار و گلزار .
همه چیزهای دیگر بماند برای خرداد و مرداد و بهمن . اردیبهشت را با طبیعت باید خندید..
سحرگاه جمعه ۲۰ ام دومین ماه بهشتی بهار دور هم جمع شده ایم تا همگام طبیعت شویم. دوستان یکی یکی از راه می رسند. پس از رسیدن اخرین گروه همسفران ، راهی جاده هراز می شویم . مقصد جنگل زیبای الیمستان ، بین روستاهای لهاش و الیمستان است. جنگل زیبایی که به خاطر رویشی گیاهی به ‌نام «الیما»، با این عنوان شناخته می‎شود.
تا رسیدن به صبحانه در ماشین استراحت می کنیم ، صبحانه را در رودهن نوش جان کرده و به سمت جاده الیمستان حرکت می کنیم.
به رسم زیبای دیرین ، در مسیر باقی مانده با همسفرانی که قرار است یک روز خاطره انگیز را در کنارشان بسازیم ، آشنا میشویم .
به خروجی لهاش در جاده هراز می رسیم . ادامه راه با اتوبوس امکان پذیر نیست. پس سوار دو مینی بوس شده و وارد جاده پر پیچ و خم و زیبای الیمستان می شویم. پس از نیم ساعت مینی بوس سواری به ابتدای مسیر پیاده روی رسیده ایم .
حرکت به سمت بالا را روی پاکوبی که از دل جنگل می گذرد و به سمت قله ۲۵۰۰ متری امامزاده قاسم می رود آغاز می کنیم



در طول مسیر کمی درمورد اصول گام برداری در شیب و تنفس صحبت می کنیم . کمی هم از جنگلهای چند میلیون ساله هیرکانی و گیاهان منحصربفردش می گوییم .برای آنکه انسجام گروه از بین نرود کمی آرام‌تر حرکت می کنیم...




پس از ساعتی پیاده روی از لابه‌لای درختان یکباره وارد یک دشت زیبا، و سرسبز که با چمن‌هایی خوش‌عطر پوشیده شده می شویم . کمی دورتر، دماوند سپید پوش با صلابت ایستاده است.



















در زیر سایه چند درخت اتراق می کنیم و برای صرف ناهار آماده میشویم . چند نفر از همسفران که دوست دارند بالاتر را هم ببینند به همراهی اقای قلعه نوعی تصمیم می گیرند یکساعت دیگر هم به پیاده روی را ادامه دهند اما با شروع نم نم باران کمی زودتر برمی گردند. بارشی که زود هم قطع می شود .
چایی آتیشی بعد از ناهار هم عجیب می چسبد.
بعد از کمی استراحت یک ساعتی پانتومیم بازی می کنیم با کلمه های سخت و آسانی که در نهایت نتیجه را بین دو گروه برابر می کند .
زمان برگشت رسیده . اخرین عکسهای یادگاری را هم می گیریم و با دشت وداع می کنیم .








در مسیر برگشت دلمان کمی سکوت می خواهد . کمی پایین تر از پاکوب لابلای درختان می نشینیم و با چشمان بسته دل به اواز پرندگان و طبیعت می سپاریم .
به انتهای جاده که میرسیم مینی بوسها منتظرمان هستند و باز هم جاده پرپیچ و زیبای الیمستان و انتهای جاده اتوبوس کاپیتان کولیوند .
و در نهایت بعد از مسابقه و یک روز زیبا در کنار همسفرانی پر انرژی و شاد به شب بارانی کرجمان می رسیم.